Sonsuz Yankılar

Bir sessizlik deðil, çýðlýk yankýlandý içimde,
Her hece kýrýldý, kaybolan bir dünyanýn çýðlýðý.
Gölgelerden süzülen o narin fýsýltý,
Zamaný durdurup beni buldu, kalbimi terk etti.
Boþluk, dipsiz bir kuyunun yankýsýydý,
Sesin, düþüþümü kucakladý.
Kelimelerin bir zincir gibi,
Paramparça göðsümü ördü.
Her hecenin ucunda bir kývýlcým vardý,
O kývýlcým solmuþ dallarý tutuþturdu.
Bir þarký gibi yayýldý içimde,
Karanlýk silinip gök boyandý.
O an gördüm: boþluk yoktu aslýnda,
Sadece gizlenen bir bahar vardý.
Sessizce bekliyordu sesin dokunuþunu,
Kendini yeniden yaratmak için.
Ve þimdi, her nefesle doðan o melodi,
Herkesin kalbine baþka bir yolla dokunuyor.
Kiminin gözyaþý, kiminin gülüþü,
Hepimiz, ayný yankýnýn izindeyiz.
Her adýmda bir iz býraktýk geriye,
Gönlümüzde kaybolan eski bir þarký.
Yalnýzca biz deðil, tüm zamanlar söylesin,
Birlikte yankýlayan sonsuz sevgiyi.
Sosyal Medyada Paylaşın: