GÜLLERE ADANMIŞ BİR ÖMÜR

Güllere adanmýþ bir ömür bizimkisi, gonca güllere…
Camdaki buðudur çocuklarýn öfkesi
Aynadaki suretimdir yarýnlara yansýyan ýþýk.
Ziller vuslattýr yürekleri birbirine baðlayan.
Ýçimdeki çocuðun gözyaþlarý çaðlayan
Gonca güller yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Süzülen kanadýyým tutsak yüreklerin
Eriyen mum misali yandýkça aydýnlanýr ufuklar
Keskin bir ýþýðým karanlýðý delen
Bir çýðlýðým Edirne’den Kars’a yankýlanan
Benden doðar akarsular ve güneþ.
Fesleðenler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Þehrin uðultusunda sükûnetim,
Karanlýklar içinde ürkek bir ay ýþýðý
Harmanlanmýþ sevgiyim yüreklerde
Duayým göðün yedinci katýnda kabul bekleyen
Umuda bakan gözlerin mavisiyim
Sardunyalar yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Bir sabah rüzgârýyým, püfür püfür esen yel
Aklým Yunus, kalbim Mevlâna’dýr benim
Hicran ateþine bir damlacýk su
Anadolu bozkýrýnda açan kardelen
Gönül ummanlarýna akan sel
Karanfiller yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Þiirler, masallar, kýrýk dökük hikâyeler geçer düþlerimden
Göðümde parýldar, büyür yýldýzlar
Çatlamýþ yüreðime rahmet yaðmurlarý yaðar
Çorak tarlalara güller dikerim, boynu bükük güller
Derede, tepede, kýrda izim var
Yaseminler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Bir demet gülüm kýrýk vazolarda solmaya mahkûm
Topraða düþen buðday tanesiyim
Bire bin veririm hoyrat rüzgârlara raðmen
Sonsuzluða açýlan yelkenliyim açýk denizlerde
Çiçekler kokusunu alýr benden
Menekþeler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!..

Mecnun’un kalbinde yanan sevda ateþiyim
Serçelerin sýrtýna binse de develer,
Düþmanýyým umarsýzlýðýn, irfan bayraðýyým ben
Kokuþmuþ eylüllerde gönüllü umut taciriyim
Kaným kýlcal damarlarýnda gezer gençliðin
Þebboylar yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!..

Kalemdeki mürekkep alýn terimdir
Koca dünya kaybolur avuçlarýmda
Gökyüzüne salýnan uçurtmayým ben
Kýr çiçeklerinde üþüyen þebnem
Aðýyý bal eyleyen Eyüp’ün sabrý
Çiðdemler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Yanýk bir ezgiyim hasret türkülerinde
Malazgirt’te paslý bir hançer, Patnos’ta yalnýzlýk
Safranbolu’daki ahþap evin sofasýyým
Tokat’ta genç kýzlarýn kýrdýðý acý tütün
Ýdare lambasýnda titreyen loþ ýþýðým
Gelincikler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Anadolu yollarýnda kaðnýlar benden geçer
Irmaklarý besleyen kaynak benim
Yarýnýn türküsünü söyler dudaklarým
Toprak kokar minik elleri çocuklarýn
Ben ki yüce dað baþýnda sönmeyen ateþ
Sümbüller yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Aðrý Daðý’nda tipi, Bolu Daðý’nda gürgen
Gelinlik bir kýzýn sandýðýndaki çeyiz
Parmaklýklar ardýnda bekleyenlerin düþü
Garip bir köylünün ayaðýnda yýrtýk çarýk
Öðrencinin elinde bembeyaz tebeþirim
Gülhatmiler yetiþtiren bahçývaným ben
Yani öðretmen!...

Gözlerde parlayan nur, þairin dilinde söz
Cerrahýn elinde neþter, âlimin hokkasýnda mürekkep
Karanlýða yakýlan mum, kanayan yaraya merhem
Dede Efendi’de yarým kalmýþ þehnaz bir þarký
Ýnsanlýðýn ilk babasý cennetten kovulmuþ Âdem
Bin bir renkte açan çiçek, her bir güzel þeyim ben
Yani öðretmen!...

Öksüzlere sýcak kucak, ezilene çelik bilek
Zalime saplanan kýlýç, susayana soðuk pýnar
Þeytanýn yanýnda melek, dudaklarda kutlu dilek
Hâkimin kalbinde vicdan, mahkûmun içinde umut
Garibanýn tutan eli, âþýðýn sazýnýn teli
Misk ü amber kokan öpülesi elim ben
Yani öðretmen!...

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: