Hangi harfi eksik býraktýk düþlerimizde? Kim toplar bizden sonra kýrýlmýþ hecelerimizi? Bir bavul dolusu isyan kaldý kapýmýzda, Ve sabah, hiç bilet kesmedi adýmýza.
Rüyalar, kireç kokan bir duvarda yankýlanýrdý, Sesler öyle çatlaktý ki, sonunda yanký bile susardý. Ucu karanlýða batýk, bir fener söndü gözlerimde, Ýçimdeki harfler, soðuk bir suda boðulup kalmýþtý.
Sokaðýn diline düþmüþtü ayak seslerimiz, Gölgeleriyle konuþan bir çocuk gibi yalnýzdýk. Hangi köþeyi dönsek, baþka bir hatýra soluyordu, Zaman bir makas gibi kesiyordu umutlarýmýzý.
Bir martýnýn kanadýna yazmýþtým adýný, Uçarsa, geceyi delip göðe varacaktý. Kelepçeli þehir, geceyi yýrtacaktý. Ellerim hep mavi mürekkep kokacaktý.
Ama gökyüzü, cebinden yýldýzlarý düþürmüþtü. Zaman incelmiþti, ortasýndan kopmuþtu gece. Kim yazacaktý þimdi yarým kalan hikâyeleri? Kim toplayacaktý düþürdüðümüz gölgeleri?
Sonra bir rüzgâr ismimizi çaldý rüyadan, Þehir titredi, martýlar sustu bir anda. Sabah, kirli bir beyazla doldu ufka. Mavi mürekkep kokuyordu ellerim hâlâ.
Biz mi tüketmiþtik sabahýn rengini, Yoksa gökyüzü mü inadýna griye boyandý? Bir martý, açýk bir mektup gibi taþýyordu sorularý, Ve rüzgâr, cümlelerimizi bir köþede sakladý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.