Hey insan! Aklýnla aran nasýl senin? Ya vicdanýn ile! Mahlûkla arandaki farký fark ettin mi? Fark ettiðin neydi senin! Ýnsaniyet aynasýna baktýn mý hiç! Ýnsanlýk nedir senin için bir söyle! Korkma! Zulmün kadar mert olabilir misin? Söyle! Kimsin sen! Ne için varsýn bu sonsuz âlemde? Korkak olduðunu biliyorsun öyle deðil mi? Güç eline geçtiðinde Azrail sanýrsýn kendini Ahmak! Azrail bile kendi canýný alacak bir gün, Anlamaz mýsýn? Sen kimsin? Zulmün taþeronlarý! Gözyaþlarýnýn efendileri, Nemrutlarýn, Firavunlarýn varisleri. Dünyayý ateþe veren sensin! Yaktýðýn ateþ etrafýnda dans edersin. Döktüðün kan ve gözyaþý üzerinde, Efendiliðini taçlandýrýrsýn! Aptallar sürüsü; Canavarlarýn dünyasý, Sahtekârlarýn büyülü rüyasý, Hüznün ve gözyaþýnýn harmanlý dünyasý Mazlumlarýn feryadýnýn yankýlandýðý, Dualarýn kabul görmediði, Kabul gününün beklendiði, Bir güne yaklaþýyorsun. Kömür ateþi! Odun ateþinden harlýdýr! Daha harlýsý nedir bilir misin ahmak? Düþün bir an diyeceðim ama, Ahmaksýn! Bilemezsin ki; Söyleyeyim sana aptal. Mazlumlarýn ahýdýr! Döktüðün masum kaný ve gözyaþýdýr! Bildin mi þimdi? Görmüyor musun? Görünce anlamýyor musun? Nice kahpeler kendi ateþinde yandý, Yandý da kül oldu, rüzgâra savruldu. Onlarýn yerinde ot bile bitmiyor artýk. Geride býraktýklarýna bir bak ahmak sürüsü, Bak bir ibretin olsun! Kendi ateþinde yanmadan evvel, Ateþ dansýna kalkmadan önce, Ah-vah vakti gelmeden, Ölüm çanlarýnýz çalmadan evvel, Tabutlarýnýza son çivi çakýlmadan, Karanlýk mezarýnda ters dönmeden önce, Dönüþü olmayan bir yola çýkacaksýn. Bitmeyen azap! Eritecek etini-kemiðini, Bin piþmanlýk içinde, Aðlamaya vaktin olmayacak, Ýþte! Orasý var ya! Bu dünyadan götürdüðün harlý ateþindir, Ýçtiðin su var ya! Mazlumun gözyaþý ve döktüðün kanlarýdýr! Ýç! Kana kana iç! Çatlayana kadar iç, keyfini çýkar! Nasýl? Beðendin mi? Ateþ dansýna hoþ geldiniz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Durucan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.