I-
kullar,
göðüslerinde büyüyen
ç o c u k l a r ý çoktan öldürdüler
ey ateþ
yak tüm yeryüzünün çirkin fikirlerini
hepsini göm göðümün Azrail’ine
a n kýraat!
travmamdan öpen
binlerce çocuða aðlayýþlarým da kalbim mezar kabul
uzaksadýðým cinayetler avuçlarýma doðsun
eteklerimin ucundan düþüyorum
köþe baþýna sinmiþ ürkek siluetlere
güneþi görmek istiyorum
M u h a m m e d i m
çocuklara deðen güneþi görmek
II-
beyaz meleðin kanatlarý yýrtýlýr
siyah meleðin öfkesine kurban verirken
masum düþlerini
zehir zemberek kanýyor hücrelerim
ki hücrelerim atomlarýndan sýyrýlmýþ
þarapnel hýncý
repliklerim karasýndan aðlar
yaylým ateþlerin iblis senfonilerine
bedenim intihar ediyor çocuk kaçakçýlýðýnda
satýþlar boðazýn sularýna bir bir yansýyor
ay tülünde esmer Marmara kýyamet
dizlerimi dövdüm rüzgarýn kekeme uðultusunda
Ýstanbul’u kýrbaçlarken
kaburgalarýmýn korunaðýna alsam
boþluða itilmiþ çocuklarý
ellerine a n n e olsam
saklasam ciðerlerimde
dünyam çocuklara dönse
eksenim çanlarýn kucaðýnda süvariyken
ürkek gamzelerimden zamansýz alev yayýlýr
tenhaya sinmiþ ten yiyicilerine
örtemiyorum bu þehre beyaz bayrak
gözlerimden kan damlýyor
Al-i Ýmran süresinde nefesim krize gebe
doðum kimliðinde þedde yok
L a i l a h a i l a l l a h
III-
bir ikindi vakti sustular
içimdeki yalýn ayak koþan çocuklar
’’ebabil dudaðýnda’’ bir içimlik þehadet þerbetiydi
Ýstanbul gün batýmýnda camilerinde yýkýlýrken kalbimde
ellerim ellerim diyorum ellerim
ki ellerim nefsimin terbiyesinde
günah kokmayan kadýn
duyun fermanýmýn titreyen satýrlarýný
amellerin kundaðýndan tütsüleniyor
sübyan katlediliþler
B i s m i l l a h
gözlerim aþkýn ilahi mihrabýnda þehri yâr
esrarlý þule dudaklarýmda
us’umda korkak bir bebek aðlýyor
A l l a h u e k b e r
IV-
duyuyor musun dergâhým
yüreðimin yaþayan nefesini
içime giren kasýrgalarý ihtiyar erenlerle
göðe yazýyorum
ney dudaðýmda kalan son nefes
Þems doðacak mý aminlerime
yürüsem diyorum
yürüsem “ Ravza-i Mutahhara”da
koklasam bebek doðumlarýný
Ýstanbul yedi tepesinde cellat
kefen giydirilmiþ masum çocuklara
i l i þ e n
’’katil sinekleri” öldürsem
maverada
kanatlarýmý sarsam üþüyen yüreklerine
’’bir bebeðin secdeye uzanýrken elleri
paramparça ateþler þahýnýn hayallerinden”
uyanýrken
bin yeminle çarmýh olsam
ucube bedenlerine
’’sana ram’’ olmayan
’’bir bela tünelinde ‘’
ibraniceden sökülsem
kanlarýnýn lahit mezarlarýna
vursam gök kubbenin
kayýp
basamaðýnda kirli baþlarýný
þeriat hak o l a!
H
û
ya
A
l
i
yetiþ kýlýcýnla
gözlerimde her gün mayýnlanan
infaz edilen masum tenlerin
yaþayan çýðlýk ölümlerine
yetiþ Ali yetiþ!!
martölümüistanbul
oniki//Lösev Arþiv🫀
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.