MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

çocukluğumun ellerinden
Devrimkaya~

çocukluğumun ellerinden











satýrlarýmý mürekkepleyip dökebildiysem kalemime
açlýðýmý, tokluða, yokluðumu varlýða sürebildiysem
bir nebze de olsa insan olmanýn ya da olamamanýn
vicdan-ý muhasebesi, müessesesinden geçmiþimdir
bencillik olacak belki ama þanslýydýk biz kuþak olarak


~°~


kapasam diyorum gözlerimi çocukluðumun ellerine
bassam topraða, açsam yine avuçlarýmý ta göklere
saflýðý, duruluðuyla çiselese yaðmur yine okþar gibi
her yudumda tarasa yine saçlarýndaki sarýyý baþak
gülümsese ya yine toprak karýncalarýn pür telaþýna
nasýr tutan gamzelerinde çiçek açsa yine ninemim
babam ”hasta olacan kýzým gir çabuk içeriye” dese,
soba etrafýnda bir varmýþa bir de yokmuþu eklesek
üzerinde sobanýn fokurdasa ýhlamur, narlaþsa ekmek
ve o mis kokusu yine sinse körpe tazeleðimizin üzerine
tatlý bir huzurun kirpiðinde uyuklasa yorgunluðumuz
örtsek yine geceyi yýldýzlarýndan öpe, öpüþe üzerimize
cývýltýlarýnda seviþse, bölüþse günaydýnýmýzý serçeler
ve annem yine örgülese saçlarýmdaki ýþýltýdan sabahý
hüzmelerini süzse yeniden güneþ ta içim odalarýna
mavi önlüðümün kolalý yakasýna iliþtirsem huzuru
düþse yine omuzuma masumiyetin baki tebessümü
ve adýmlasam okula Ata’mýn inkilaplarý doðrultusunda


evet ya.. olsa yine olmasý gerektiði, yani eskisi gibi
köy olsak, toprak olsak, insan olsak ya biz dün gibi
ezgisinde yoðrulsak, savrulsak ya mutluluklarýmýzýn
düþse ay geceden yüzümüze, yýldýzlar gamzelerimize
bölüþsek masallarýmýzý, rengârenkliðimizi kelebeklerle
çalsak mesela hayat denilen mayaya huzurun iksirini
ve bir gülme tutsa, tutuverse ellerimizden ta yüreðimize
betona deðil de topraða karýþsa sesimizin o pak neþesi
sahi ya olur mu, olur mu sahi, yine, yeniden eskisi gibi
naftalin deðil de karanfil, aþk, dostluk kokar mý özümüz...


~°~


ve þimdi diyorum ki ve ölene kadar da diyeceðim ki,
ne çok geçtik kendimizden, söküldük yüreðimizden
ne çok geçtik ah ne çok rengarenk gülüþlerimizden
unutarak özümüzü büyüttük çarpa, çarpa kendimizi
dünün deðerini saramadýk, kundaklayamadýk yarýna,
yarýnlara ve de ne çok yazýk ettik çocuklara, torunlara...



~°~
~°~
~°~


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.