Dırdıra Karşı Ev Hapsi

Bana bir ülke lazým,
Adýný baðýrýnca yanký yapacak,
Ama dýrdýrýna da dayanamayacaðým.
Bir yanda özgürlük türküsü,
Bir yanda cezaevi hüznü.
Ah Adana!
Sen misin benim kaderimdeki ironi,
Yoksa bu memleket mi,
Baþrolünü oynuyor kara mizahýn?

Hakim kürsüde,
Ben ruhumun cezaevindeyim.
"6 ay ev hapsi!" diyor.
Halbuki,
Ev dediðin dört duvar deðil,
Bir hayatýn ta kendisi.
Sanki özgürlük bahçem,
Daralmýþ bir apartman koridoru.
Hakime sormak istiyorum:
"Ev hapsi mi özgürlük,
Yoksa karýsýnýn dýrdýrýna direnen
O Adanalý mý benim yansýmam?"

Dýrdýr...
Bir türkü mü bu?
Bir aðýt mý?
Bir sevda mý eksik,
Yoksa bitmeyen þikayet mi fazla?
Memleketin dýrdýrý hiç bitmez,
Ekonomiden siyasete,
Asfalttan kuþlara kadar,
Her þey bir dýrdýr konusu.
Ben de bu türkünün nakaratýnda sýkýþmýþým,
Kendi haleti ruhiyemin içinde;

Kaçmak istiyorum,
Ama nereye?
Daðlar yüksek,
Deniz uzak,
Cezalar çoktan yazýlmýþ.
Cezaevine sýðýnan Adanalý gibi,
Ben de kendime yeni bir "hapsi" seçiyorum.
Ev hapsi deðil,
Belki bir gönül sürgünü.
Belki kendi içimde
Yalnýzlýða yazýlmýþ bir manifesto....

Adana’da hayat basit gibi görünür,
Ama ironisi derindir.
Bir þiþ kebap yerken,
Biraz acý, biraz mizah.
Ýþte memleket de böyle,
Tatlýyla acýnýn karýþýmý,
Ve insaný kendine baðlayan
O garip çeliþki.
Sen seversin,
Ama dýrdýrýndan býkarsýn.
Gidersin,
Ama bir yaný hep sende kalýr.

Ýroni midir bu?
Yoksa duygusal zekanýn,
Sana oyun oynadýðý bir an mý?
Memleket dediðin,
Sevginin ve sabrýn sýnavýdýr.
Bir yanda umut,
Bir yanda umutsuzluk.
Ve sen,
Bir Adanalý gibi
Her þeye mizahla direnirsin.

Hakim kendi içimde,
Ve ben kararý bekliyorum.
Özgürlük mü,
Yoksa kendi dýrdýrýma teslimiyet mi?
Memleketin þarkýsý hiç bitmiyor,
Ama ben o þarkýnýn
Bir baþka dizesini yazmak istiyorum.
Biraz ironi,
Biraz duygu,
Ve çokça hayatýn içinden...

Bahadýr Hataylý/19.11.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: