Hayata Dair

Hayat iþte, en çok seni anlamasýný beklediðin insanlara karþý tepkisiz kalmayý öðrendiðinde farklý bir boyut kazanýyormuþ.

Öyle bir susuyormuþ ki insan, söylenecek sözlerin tükenmesinden deðil, derin bir içsel kabullenþin getirdiði bir sessizlikmiþ bu...

Hiçbir þeyin anlaþýlamayacaðýný, size yaþattýklarý bir çok duygunun sözcüklerle açýklanamayacaðýný fark ettiðiniz an bitiyormuþ kendinizi açýklama çabanýz da.

Sessizliðin içinde, duygularýyla yalnýz kalmayý, onlarý gözlemlemeyi, tanýmayý ve kabul etmeyi, kendinin en iyi arkadaþýnýn yine kendi olabileceðni, kendine olan sevgi ve öz saygýnýn ne anlama geldiðini anladýðýnda içsel ve fiziksel bir sýnýr çizmeyi öðreniyormuþ insan.

Bu, baþkalarýna ve kendine duyulan saygý ve de deðer vermenin yaný sýra, kendi psikolojik alanýný korumak için de çok gerekliymiþ meðer insan hayatýnda.

Kiþi bu noktaya ulaþtýðýnda,
Tam da bu noktaya ulaþtýðýnda, kelimelere duyulan ihtiyacý azalýp, kendine ve hayata dair en derin, en gerçek duygularla yüzleþmeye baþladýðýnda, tam bir insana dönüþüp, kaderini de mutlak deðiþtirdiði yerdeymiþ aslýnda.
...
Rast gele
Kolay gele...
Sosyal Medyada Paylaşın: