BENİ BİR TEK BEN SEVDİM BU HAYATTA
Artýk hiç þiir yazmýyorsun dedi
Tüm güzel duygularýmýn katili olan
Dedim; þiir yazýlmaz ki, yaþanýr
Yaþanmayan þiir sadece aldatmacadýr
Üstelik þair deðilim ki ben, þiirin ta kendisiyken...
Bilmiyor ki;
Ýlk kez içim içime sýðmýyor
Ve ilk kez sevinçten deðil, hüzünden
Derin ve gerçek bir hüzünden.
Taptýðým, hatta hayatým boyunca üzerine þiirler yazdýðým bir çok inanç kökünden sarsýlýrken, ben bu sarsýntý sýrasýnda neye, kime, ne için ve nasýl tutumacaðýmý þaþýrmýþken þiir yazmak
Beni daima zorlayan, hiç de nazlamayan bir hayata karþý anlamsýz/sahte methiyeler düzmek gibi bir þey olurdu
Oysa ben ki, bende yeri kocaman olan insanlarýn
bana kýyýda köþede, eh iþte, zoraki bir yer ayýrdýklarýný farkettiðim an, sessizce ve sedasýzca uzaklaþtým hepsinden
Hayatlarýnda hiç var olmamýþým, hiç tanýmamýþým gibi
Çünkü biliyorum ki;
Bazý evlerde kiracý olunmaz
Bazý yüreklerde misafir kalýnmaz
Dört adalý olsa da kalp
Bazý kalplerde sana döþek bulunmaz
Hem her þeyi savaþarak kazanamaz ki insan, bazen geri çekilmek ve sessizce çýkmak gerekir, zira arkandan hiç kimsenin gelmeyeceði o yolculuklara...
Özlem SABA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.