Gönülde yanan ateþi, bir türlü söndüremedik Hiç bir iþe yaramayan kara kara küle döndük Bu sevda göçünde gideni alýp döndüremedik Hiç bir iþe yaramayan kara kara yele döndük
Mevsimler gönül koymuþtu, açtýðý her bir çiçeðe Renk soluk hasret kalýnca bizim olan o gerçeðe Bizim hep yeminimizdi sevginin olan ölçeðe Hiç bir iþe yaramayan kara kara çöle döndük
Sevdasýna yük yükleyen darasýný almalýdýr Farz et ki rüzgâr misali o kapýlar çalmalýdýr Yeryüzü kutsal aþk ise ten ondan haz olmalýdýr Hiç bir iþe yaramayan kara kara çula döndük
Mevla bir kuþa uçmayý ayný anda yürümeyi Bir yýlana destur vermiþ yerden yere sürümeyi Biz ise verilen bu caný unuttuk korumayý Hiç bir iþe yaramayan kara kara dile döndük
Doðrusu insanýn kalbi kusursuz akan nehirdi Yaðmur sonrasýný düþün kýyýsýna da zehirdi Kulun korkusu kendine kýþlarýn sonu bahardý Hiç bir iþe yaramayan kara kara sele döndük
Aklýma düþen umutlarýn rengi ne mor ne aldý En kötüsü gönül þehrim sularýn altýnda kaldý Kütüðümüz ikrar idi; sýrrý hakikatte yoldu Hiç bir iþe yaramayan kara kara yola döndük
Asýl insanýn yýllarý burada heba kayýptýr Zaralýma ettiðin ettiklerin günah ,ayýptýr Merak etme daraðacý varsa suçlusu o iptir Hiç bir iþe yaramayan kara kara sola döndük
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.