Sen gitmeye karar verince Artýk beni bana unutturan bir þehirde yaþýyorum Geceyi insan ayaklarýna umutlandýran sokak lambasýyým Yýldýz öpücüklü gökyüzyüm Ýçimdeki sadece korkularýmý besliyor azalýyorum Ve hiç büyümüyorum
Sen gitmeye karar verince Yalnýzlýðýma sokulup þarkýlar dinliyorum O sözlerin birinin aþkýný anlatýrken Payým bir çimdik gözyaþý düþüyor
Sen gitmeye karar verince Ýþtah açýcý þiirler okuyorum Kendimle barýþýk bir gün ilan ediyorum Sýnýrlarým belli Senin hayallerinin bir parçasý olmaktý.
Sen gitmeye karar verince Kadýnlýðýmýn adýna binlerce bakýþ heba ettim Görmedim Görünmedim baþka bir kalbe
Sen gitmeye karar verince Uzaklarý yakýn eden hayaller kurup Sonra yakýnýmda varolan hislerimi sattým Nefessiz Yersiz, yurtsuz idi;
Sen gitmeye karar verince "ölüm hak miras helal "deyip öptüm O iki yeþil gözlerinden
Sen gitmeye karar verince Gururun asýldýðý daraðacý kalbime Sadece isyan ettim….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.