Bir meyvenin sihirli gizlerinden, Kadim bir sürgünün izlerinden, Üç karanlýðýn zifirinden, Geçtim de geldim. Daðlarýn taþýmadýðý bu yükü yüklenip, Bu alemi ben seçtim de geldim.
Yük dediysem, aðýrlýðýnca altýndý. Bunu fehmedemedi insan! iblise kandý. Sürgünün ilk rengi Habil’den düþen kandý. Zulüm ateþi mazlumun kucaðýnda yandý.
O günden beridir kýrmýzýdýr yeryüzü, Þahittir buna insanlýðýn kara yüzü. Þimdi kim verecek þükrünü yasak olmayan meyvelerin? Duada deðilse nerede gezer ellerin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nur tanesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.