Yalnızlığını İçen Şehir Gazze
Göklere açýlan iki kapýdan biri,
Ýnþasý Miraç’tan gelen arýnmýþ pasý kiri,
Öyle mahsun cami minareleri.
Zaman imbiðinden özgürlük damýtan,
Kadim sokaklarý yasta, taþlarý yorgun.
Seni kim aðlatýyor ey hüzünler þehri!
Baþý taþla ezilmiþ,
Gövdesinden tanklar geçmiþ,
Bir karanfil uzanýr boylu boyunca,
Çöl tozunun tuzlu suya kavuþtuðu kýyýya.
Zehra’nýn gözlerinden bakar þehitler.
Hallaç pamuðuna dönmüþ mezarlar!
Hüzün kokulu topraklar acý kusuyor!
Adem’in sýðýnaðý,
Meryem’in sükutu,
Selahattin’in emaneti,
Allah’ýn lütfu,
Kudüs namus, Kudüs yemin, Kudüs nefes!
Sana bakan gözlerim Kerbela oluyor.
Korku bulutu gibi buharlaþýrken bebekler.
Pervazlarda tedirgin güvercinler,
kuzgunlarýn dolaþtýðý çölde,
yalnýzlýðýný içiyor þehir!
Her zeytin aðacýndan dökülür çocuk ayakkabýlarý!
Kýrmýzý, mavi,sarý....
Takýlýr tel örgüye kanlý gömlekler,
Kurtarmaz askýda simit, askýdaki Filistin’i
Keþke! keþke! taþ kesileceðine kalbim,
Sapanýna takýlsaydý Ey çocuk!
Ya da þehit ananýn tomurcuk gülüne,
Bir damla su olsaydým.
Kirli ellerce ateþlenir silahlar,
Kurþunlarýn önünden seker bir çocuk,
suda taþ sektiremeden.
Hangi gece örter ölü kardeþine sarýlýp yataný!
Gemiler batmadý lakin sular çekildi
Nereye gidelim diyor çocuk?
Allah’ýn arzý geniþtir diyor anne.
Titriyor arz, arþ öfkeli!
Zaman bes parça olamýyor,
Yürekler bin parça iken.
Namazlar hep altý vakit cenazeden arta kalan!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.