Şair de benim şiir de ben

Yine de kimseye söylemeyin güzün geldiðini
Duran atý vuruyorlar kuytu köþede
Dört nala koþtuðumuz günler geride kaldý
Vuran da benim vurulan da ben

Ýki büklüm yasalarda yeri yok kuþbazlarýn
Çað açýp kapattýklarý günleri unuttular
Kuþlarý bir hengameyle terkediyor diyarý
Uçan senden olunca zor
Gökyüzünde salýnan kuþlara baktýkça
Uçan da benim uçamayan da ben

Son kýzýný gelin ederken
Eþinin öldüðünü farkeden kadýn
Güzün geç gelmeyeceðini bilir
Evin karanlýk köþeleri katýlaþýr
Yataðýn soðuk yüzüdür hiç konuþmayan
Baþka bir gökyüzü için koþar balkona
Erik aðaçlarý çocuklarla savaþýrken
Perdenin çýðlýðý duyulur
Aðlayan da benim aðlamayan da ben

Gazeller tepeden dökülüyor
Kýþ aðýr geçecek
Sanki ilk defa yaðacak kar
Günler unutuluncaya kadar yaðacak
Yorganýn altýnda nefesimi bilerken
Bu deðildi hayal ettiðim
Putperestleri görmem sanýyordum mesela
Hainler sadece kitaplarýn kývrýlmýþ sayfalarýndaydý
Dokuz köyden kovulan adamýn yalnýzlýðý hala diri
Ben baþka bir devire doðdumu sanarken
Neyi yaþadýlarsa gözümün önünde cereyan ediyor
Hayýr
Bende de deðiþmedi
Soðuk iliklerimize kadar iþleyecek
Gülümsedikçe erimeyecek kar
Gülümseyen de benim gülümsemeyen de ben

Zehir gibi hava
Kar yaðar birazdan
Kar yaðar ve doldurur avucunu genç kýzlarýn
Saçak altý bir tutam cesaret
Devinirken söðüt dallarý boyunlarýnda
Alaca bir düzlem çatlatýr yüreklerini
Kanlarýnda atlýlar boðulur
Hava kararýr kesilir sunaðýn sesi
Gencecik kýzlar kar diye yaðar
Kuþlarýn kanadýna deðdikçe sesleri
Kýzlarý gören atlar sessizce gitti bu diyardan
Kaðýda geçmemiþ hayatlar ürkütüyor insaný
Yazýlan da benim yazýlmayan da ben

Kar yaðýyor alacaklý gibi
Gençleri aþýk edinceye dek yaðýyor
Kan çanaðý gözlerimde yaþlanýrken gece
Hangi þiiri okusam
Hangi þiiri yazsam kuytu köþede
Kar yaðýyor
Þair de benim þiir de ben


Sosyal Medyada Paylaşın: