KÖYDE KALAN SON KIZIN DÜĞÜNÜ
Seni mutsuz olduðuna inandýrmýþlar
Kalburla su taþýrlar düðününe
Köyde kalan son kýzsýn sen
Bir þehir senin merakýnla yol alýr kýrlarda
Senin heyecanýndýr fanusu saydam kýlan
Fanus belki saydam belki deðil
Yolun çekilmediði bir vakit
Kargadan baþka kuþ tanýmayanlarýn
Baþaklarý utandýran bakýþlarýnda
Bozkýr soyunmaya baþlar
En karanlýk devrimi gerçekleþir insanlýðýn
Kýrk gün kýrk gece de sürse düðün
Sakarlýðýn geçecek gibi deðil
Öylesine çocuksu bir gerçeklik
Köyde kalan son kýzsýn sen
Elbette düðünün bir güz günü baþlar
Sana bakan seni zayýf görür mü hiç?
Mutlu bir anýn kayýðýnda ki ýþýk deðil bu
Uzak çok uzaklardan geliyor suyun sesi
Sana reva görülen tiyatro bu
Budur iþte herkesin hatýrladýðý aný
O gülüþler o beklenmedik nostalji
Geçmiþiyle evleniyor herkes
Seni sayan yok
Teraziye vurup devirmezsen
Her biri suçlu olarak ölüp gider insanlýðýn
Kýyaslamaz kimse seni anladýðýn zamanlarla
Omzuna konan mevsimleri çalmak isterler
Eteðin giyotinden daha keskin
Maske düþtü diye kaybettin dövüþü sen
Onlar istiyor ki artýk kanýna dokunmasýn
Þehir dediðin çürüyen gökyüzünden ibaret
Ölüm bu kýzdan yana
Çýrýlçýplak daðlarýn ar damarýný çatlatýr
Emmisi elindeki siðili okurken inancý tamdýr
Her yýl boy atarken baþaklarla beraber
Güliverin yalnýzlýðý çöker üzerine
Gözleri kýsýlýr
Saymaktan öteye gidememiþ parmaklarý
Kýsas olarak hüküm sürer bu topraklarda
Her harfin kývrýmý büyüdür
Kýyaslamak istemez kimse seni anladýðýn zamanlarla
Ayin olarak baþlayan düðününde
Ýçlerinde besleyip büyüttükleri hayvanýn
Zincirler altýndan hýrlayýþý duyulur
Açlýktan öleceði yok
Þehrin kokusu sinmiþ üzerine
Dizel motordan farký yoktur insanýn
Saçýnýn sarýdan aðarmayacaðý nasýl da belli
Bitlenmiþ ananýn gözyaþlarý topraðý sürer
Ateþi bulan dedene gösterilmeyen hürmet
Gözüken ayak bileðinden dolayý kývýlcýmlanýr
Kara bir gecedir senin için medeniyet
Seni neyin zehirlediðini bilmeden yitip giderken
Kara gözlerine bakýp okþamayanlar
Seni mutsuz olduðuna inandýrmýþlar
Köyde kalan son kýz
Dünyanýn merak ettiði yer
Bir damla gözyaþýn için toplanmýþ bu kalabalýk
Suyu dökseniz yere
Nereye gideceðini þaþýrýr
Sen evlenip gittiðin zaman
Þehrin kara bir sokaðýnda yaþadýðýn vakit
Kanla besleyecekler içlerinde büyüttükleri hayvaný
Zincirler altýndan hýrlayýþý duyulur
Belki bir kaç çocuk sokak lambasýný kýrar
Seni mutlu olduðuna inandýracaklar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.