Uyumalıyım Anne
Çok yoruldum anne
Yorgunluðumun bir adý yok
Koþmadým, çalýþmadým, yaþamadým
Harlanmýþ çocukluðumun ardýndan yaþama akmadým
Yaralarým artýk eskisi gibi acýmýyor anne
Ruhumda kapkara, talihsiz bir nasýr
Sevdiklerimi özlemiyorum artýk
Ruhlarý ölmüþ, ötelerde gömülmüþ
Dünyanýn rengi solmuþ anne
Yalnýz sýðýnaklarýmýn betonu gibi soluk, gri
Beyazlara sýðýnýyorum eski günlerden
Beyazlar bile karanlýk, boðuluyorum
Kuþlar var kör penceremde anne
Onlar dahi küsmüþ bana
Düþmanýn en zoru sevilen, yenilmez
Ruhumu çatýrdatýrcasýna vurur, anlamaz
Çok soðuk bir yangýným var anne
Yanýyorum, üþüyorum
Iþýk arýyorum suya benzer
Su bile ateþ akýyor üzerime
Düþmem gerek artýk anne
Ayaktalýðýmýn bir hastalýðý var
Rüzgarýn dahi gücü yetmiyor
Sallanmýyor bu taþtan hayalet
Dizine yatmalýyým anne
Bir asýr aðlamalýyým
Eceli artýk gamdan saymalýyým
Uyumalýyým anne, uyumalýyým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.