Mevsimleri linç eden zaman
Gelip
Son baharda duruyor
Rüzgarýn uðultusu
Fitilini kýsýyor
Harlý yanan sevgilerin
Ve artýk
Kimse bakmýyor ufkunun ötesine
Herkes
Kendinde
Kendini arýyor yalnýzca
Oysa
Ýki dirhem hüznün kökünde
Bir iplik çilesi ayrýlýklar
Dokuz boðum ilmekle boðuyor
Yaþamýn kýyýsýnda ruhlarý
Tenlerde ölen tanrýlar
Kaybediyor kendi cennetlerini
Ki;
Aþkla seviþmek tenlerin cennetiydi
Güz sancýsý
Zehirli kanýný içiriyor
Ayrýlýklar vaktinde ruhlara
Þiirler de olmasa
Hiçbir þey kandýramayacak insaný
yaþamaya dair
Hala
Umudun olduðuna …..
Taylan KOÇ