Gelip geçer yýllar, hayat sürerken, Ecelse bebek, çocuk, genç demez erken? Ömrü biten, vakti yeten iþinde yarýmlar, yetim öksüz kuzular býrakýr ardýnda giderken? Kalanlar imkanlarýnca yetiþip, büyürler, Hatýralarý yaþatýr, takdir edilen yolda yürürler! Gün gelir hasretlik yüreklerini yakar, Gün gelir gözleri kaybettiklerini arar. Tutunurlar hayata, katlanýrlar zorluklarýna, Bakarlar gâh elemle, gâh hüzünle gönlü yorduklarýna. Lakin bilirler bu dünya misalidir iki kapýlý han, Doðduk gidenler gibi, bir gün ölüm gelir bize de ey Can!
Sosyal Medyada Paylaşın:
haticeerogul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.