Yalınayak bir duruş

-
’Ayrýlýk’ denen yolun baþýnda,
göðsünde çýrýlçýplak iz taþýyan
’yalýnayak bir duruþ’um !

Ýnleyen halatlarý ile
upuzun köprüler kurulu
ayaklarýmýn ucundan
hüzün diyarýna.

’Kalmalý diyen yaným’ ýn,
sessizliðine gücenirken,
’yürümeli diyen yaným’ ýn
failine güvensizim...



ýý-
Hasret ninnileriyle büyüttüðüm
her bir þiiri alnýndan öperek atýyorum bohçama.
Sýrtýma yüklenip tüm acýlarý,
aldýrmadan önümdeki uçurumlara
alýp götürmeli diyorum
yüreðimdeki yaðmurlarý, baþka baharlara.


Varsýn, yeþerdiði yerde solsun,
yarýnlara taþýnmayan hayaller !
Varsay,
bu sevda bahçesinde
hiç çiçek açmadý/n k/adýn !

Hadi, sadece bir adým !


ýýý-
Bir serçenin kanat esintisi öpüyor yanaðýmdan, önce.
Ardýndan, elimi yüzümü üþüten
çam kokulu bir rüzgâr geçiyor
yaralarýmýn üzerinden.
Yüreðimin yangýný tutuþuyor yeniden
nefesimin dar sokaklarýnda.

Ýnzivaya çekilen resimler þekilleniyor
sönen bakýþlarýmýn ferinde,
küllerinden yükseliyor
kokusu adýnýn !


Göðünü yitirmiþ yaðmurlar sýðýnýrken yüzümün derinleþen her bir çizgisine,
kenetliyor ruhumun boðazýný
yazýlmayan þiirlerin parmaklarý.


ýv-
Ermiyor aklým bu yolun sonuna !
Gitmiyor ayaklarým !
Korkuyorum ben o diyarda yaþamaya adam !

Affet !

Gerisin geriye,
baþým önümde,
Adý, ’ Bir umut ’ denen yolun baþýna
sürükleniyor adýmlarým..


~~


Ely

Sosyal Medyada Paylaşın: