Olmaz, olamaz diyorum bu kadarý da olaðanüstü inanýlmaz, doðaüstü her yerde sarý ýþýk; kaldýrmýþ kollarýný herkes giysileri þýk göbek atýp fýkýr fýkýr oynarken þýkýr mýkýr, masamda duran biri pembe, biri kýrmýzý biri gonca üç gülden nasýl yansýdý nereden çýktý bu neon ýþýk, önümdeki sandalyenin yaslanma çerçevesinden geçirip (?) kim çizdi duvara ýþýktan resmini senin; gör diyor doy diyor buradayým gençliðim diriliðim gelinliðim tacým özlemlerim gözlerim gülümseyiþim sevgim gülüm dikenim parçalanmýþlýðým acým cömertliðim hepsi birden ’ Benim ! ’ diyor...
Turna gibisin ay güzeli beni bir türlü terketmiyecek mi hayâlin; oturup da þurda hani sensizce (!) düþlerinle baþbaþa sessizce bir kaç kadeh içemem mi yani, gündüz iþimde gece düþümde hep peþimde mi olacaksýn sen benim, ben sana yâr olamam gelme gelme bak, söylemeye varmýyor ama dilim piþman olacaksýn; her aþkýn sonu hüsrândýr sevgilim...
Þaban AKTAÞ 27.10.1996
AGSS SERÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.