Kýrýk dökük sokaklardan geçerken
Kaldýrým taþlarýnda gölgeni aradým
Yüksek binalarýn gölgesinde unuttuðum bir çocukluk sesi yankýlandý
"Önüm arkam ebe sobe"
Ben hâlâ köþe baþýndaki kahveden
"Hoca kýzý" diye baðýran serserinin sesinde takýlý kalmýþým
Ve gözlerimde bekleyen bir kuytu
Bir umut bir yalnýzlýk rengi
Bilmem ki çocukluðum ne renkti
Üzerimdeki hýrka yelken olmuþ rüzgârý neylesin
Yavaþça sararýyor solgun yapraklarýn yerini aldýðý toprak
Beni bekleyen bir bahar yoktu
Ama yýllarýn ardýndan gelen bu gri kýþta
Bir umudu daha yitiriyorum her yeni sabah
Sahi kýþtan önceki mevsim neydi
Ah, nasýl da unutur zaman
Ellerimde sarýmsak kokusu
Ve dudaklarýmda belki de hiç olmayan bir þarký
Kirpiklerimde takýlý kalan senin gülüþün
Yýllarca biriktirdiðim en güzel yara
Bir yara ki dilimde masal olmuþ
Bütün harfler kaybolmuþ,
Geriye yalnýzca adýnýn kokusu kalmýþ
Saðanak saðanak yaðardý yýldýzlarým
Tutardým yakalardým gözlerinden
Bak sevgili onlarda kayboldu gözlerimde
Bir zamanlar yerle göðün birleþtiði yerden
Yüksek sesle haykýran bir kuþtu gökyüzüm
Þimdi ise her þey solgun
Ve ýþýklar kýþýn aðýr yükü gibi baþýmý eðiyor
Belki de son defa
Bir þiirin ucundan tutarak
Hani adýmýn yanýna en çok yakýþan
Rüzgarda savrulup giden adýný arýyorum
Sözcüklerim kayboldu,
Bir zamanlar sana yazdýðým þiirler
Yavaþça sanki senin ellerinle
Bir kenara býrakýldý
Neden kayboldun deme dünlerde
Mesulü ben deðilim bugünlerde....
Ruhumun çeyrek yüzyýlý
Senin sevginle çiçeklenmekte