Hazan mevsimi çaldý kapýyý Sararan yapraklar düþüyor topraða Sonbaharýn yorgun nefesi vuruyor aðaçlara Hayatýn bir noktasýndan sonra Hazan vurunca yaprak dökümü baþlar Yýllar çok þey götürür insanýn hayatýndan Bazýlarý zamanýn geçiþiyle kaybolup gider Soðuk bir ürperti baþlar geceleri uykuda Ne kadar gönül kapýlarýný kapalý tutsak da Hüzün ve acý bir yolunu bulup girer içimize Unuturuz her þeyi,düþeriz can derdine Biz her þeyi unutmaya karar verirken Adýmýn geçtiði cümleler üzmesin seni Mutlu olduðun anlar yaþ olup akmasýn gözünden Yalnýzlýðýn acýsý oturunca yüreðine Ak düþmesin ,hazan vurmasýn saçlarýna Aþka hasret sözler düþmesin dilinden Henüz mürekkebi kurumadý hasret kokan þiirlerimin Bir zamanlar, yüreðini yüreðime kattýðým birine Rol yapýp sessiz ketum mu davranayým? Gecenin doruklarýnda yýldýzlarýn altýnda Doruklara çýkmýþtýk doðan güneþlerle. Her geçen dakika bir hatýra, her yaprak bir aný olur Geçmiþin izleri silinmez savrulur umutlar Sonbaharýn esintisi vurunca yapraklara. Kalbimizde birer derin yara,geçmeyen sýzý olur Yorgun ruhumuz, her adýmda biraz daha aðýrlaþýr Baþlar gözlerde bir hüzün, dudaklarda mýrýldanma
YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.