cennete eðilen söz aðaçlarý oluyoruz adýný söyledikçe
þaþkýnlýðýn koyu karanlýðýndan
istikametin sabahýna sýðýnýyoruz
tereddütlerin fýrtýnasýndan
Rabbimizce kabulün sakin limanýna iltica ediyoruz
avuçlarýnda dua dua çýrpýnýyoruz.
kýrýk kanatlarýmýza gök sunuyor heceler
kelimelere tutuna tutuna düþtüðümüz yerden kalkýyoruz
dua oluyor an bize
koyu gecemizin gömleði yýrtýlýyor
þimdi elçinin kalbine deðiyor düþlerimiz
gönül birliði ediyoruz
en sevgiliyle
göðün yüzünü tanýdýk eyledi gözlerimize
geçmiþin hüznünü giderdi
geleceðe dair korkularý yatýþtýrdý
feryat sandýðýmýz sesleri
sonsuzluk vaadiyle neþe ve sevince boðdu
yanmayalým diye yandý yakýldý
biz bilmeden ateþe koþan pervanelerdik
kül olacaðýndan habersiz
sarhoþça alevden uçurumlara uçan kelebeklerdik
o ve biz
gecede ateþ yakan adam ve kelebekler gibiydik
ateþ etrafýndaki þeyleri aydýnlatýnca
pervaneler içine atýlýrlar ya
o ateþten korumak için bizi eteðimizden tutmak istiyordu
yine de biz ýsrar edip
þefkatli avuçlarýndan kaçýp
ateþin içine atlamaya koþuyorduk
bin ana yüreðini kuþanarak
ateþe düþmekten alýkoyuyordu
biz can parelerini
þaþkýndýk
aþaðý yerde bulduk ayaklarýmýzý
nereden geldiðimizi bilmedik
o ezelden söz açtý
nereye gittiðimizi sormayý akýl edemedik
o ebede
sonsuzluða çaðýrdý
kim olduðumuzu
ne iþ yaptýðýmýzý aklýmýza o fýsýldadý
yetim buldu her birimizi
küsmüþ gibiydik kendimize
kalbimiz sonsuz aþklar isterken
ecelin eþiðinde tökezliyorduk
aklýmýz yüktü baþýmýzda
dünden hüzünler taþýdýk bugünümüze
yarýndan korkular taþýrdýk þimdimize
sahipsiz ve umutsuzduk
her yanýmýz karanlýktý
duyduðumuz sesler hep feryattý
baktýðýmýz yüzlerin hepsinde matem vardý
ýþýk tuttu yolumuza
daðý ,taþý, yýldýzý , güneþi
aþinamýz kýldý
haydi git dedi
içinin zaferlerini ilan et þehre
kalbinin fetihleri için þehirler baðýþlansýn sana
yuttuðun kötü sözlerin için teþekkür et
saçlarýný okþamak isteyip de
okþayamadýðýn yetimlerin saçlarý sayýsýnca
ödüllendirsin seni Yaratan
mazlumlarýn imdadýna yetiþemedim diye
içinde yaktýðýn ahlarca
teselli etsin seni
Rahman ve Rahim olan
hiç olmazsa uykunu böldün diye yoksullar için
komþusu açken deliksiz uyuyanlardan olmadýn diye
mazlumlar aðlarken
hoyratça gülenlerden olmadýn diye
ayrý bir yere koysun seni
Aziz ve Cebbar olan
redfer