Her şey mezara kaldı

Sana sustum
Sana anlatmak istedim
Sana bakmak
seni anlamak
zor olaný dilenmekti, zor vakitleri gökyüzünden

en zor olaný
seni seviyorum demekti
eylemin en zoru
günü bitirmek
öyle býktým ki debelenmekten

ayný mekanýn dýþ cephesiydik
Her köþeden bir mermi.
Her köþede kocaman bir anfi
içimizden gelmedi gülmek
yorulduk acýtasyon dinlemekten


keþkelerle..
sanki lerle filim yýldýzý olduk
kaybedilen þehirde
Ne uzadýk
Ne kýsaldýk
öfkenin tuzagýnda soluduk
bitmeyen tükenmeyen nefretten

bereler gedik aþtý surlarda
Dökülüyor sývalar
çekiliyoruz kuytulara
seviyorum diyebilmek
bir tutam pamuða kaldý
adýmýz düþmeden defterden.
Sosyal Medyada Paylaşın: