Süzülüyorum gökyüzünden, Bir yaðmur damlasýyým ben. Gri bulutlarýn arasýndan, Belki bir selam yeryüzüne, Karýþýp gideceðim, Bir su birikintisine...
Okyanus mu, göl mü? Farketmez... Çünkü her damla bir yolculuk eder, Kendi macerasýna doðru, Rüzgar þekil veriyor bedenime, Kimi zaman hafif, kimi zaman sert, Hýzlanýyorum; özgürüm gökyüzünde.
Sonunda varýyorum yere, Topraðýn kokusunu duyuyorum, Gömülüyorum derinlere, Ve iþte, karýþýyorum, Bir su birikintisine…
Bütünleþiyoruz, iç içeyiz, Var mý ötesi bu halin? Artýk biriz, Aðýr aðýr süzülüyoruz köklerine, Bir çiçeðin, bir aðacýn, Can oluyoruz ona, Güzelliðe dönüþüyoruz sessizce.
Ve döngü baþlýyor yeniden, Gökyüzüne yükselmek üzere, Bir damlanýn hatýrasýyla...
Sezer Türemen 10/11/2024 21:35
Sosyal Medyada Paylaşın:
s.turemen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.