I-
“Ben hep 17 yaþýndayým
Her ayak sesinde ürperirim
Demir kapýnýn
her açýlýþýnda, göðsümün kafesine sýðmaz
yüreðim
Her türlüsünü tattým acýlarýn, ayrýlýklarýn
Her þeye biraz alýþtým
Bir seni beklerken kendimi yenemedim“
ÝÝ-
On yedi yaþýnda
Sýnýr ötesi bir kapalý cezaevinde
Irk vardiya akýllarýnýn gezdiðini gördüm.
Burasý haksýz infaz koðuþ voltalarýna açýlan
Ýdam kapýlarýydý!
III-
Gökyüzüne atýlan ’’kan çiçekleri’’ ile
Hastane duvarlarýný darbeliyorum.
On yedi yaþýnda deðilim!
Otuz iðnenin sonuncusu ayak ucumdan
Damarlarýma girdi ve gidiyor
Nazým’dan babamdan abimden sakladýðým
Damar yolundan katlediliþlerimle.
Kendime tutunamýyorum, diyorum
Nazým’a giden gökyüzündeki yýldýzlara!
Geceyi aydýnlatan güneþ gizli duvara
Sýrtýný dönmüþ beklerken
On yaþýmýn ilk ölüm nefesimde
Ateþli gözlerinin içinde çocukluðumu
gördüðümde
Kar kuþlarý ilk ölümüme amin diyorlardý.
IV-
Kristal faþist kiremitlerin
S ü r g ü n es postallarý saçýma düþtüklerinde
Kalbimin içinde tüm makberi soðuk hissederek
Tel örgülü sehpa bayraklarýyla Nazým’ýn içinden Geçiyorum ve
Cezai müebbetle sýkýþtýrýlmýþ gökyüzünü
açýyorum.
Ellerimden karanfil sloganlarý dökülüyor!
Biraz daha ötede
Kalbimi taþýyan duvarýn altýnda
Gömülü çocuklarýn gözlerine bakýyorum.
Ýçi boþaltýlmýþ dað kardelenin zihnine
giriyorum.
Onunla birlikte hapiste yatýyorum.
Yakýnda tüm ülkelerin kalbini kýracaðým!
Yakýnda baþýmýn yanýnda duran beni
boðacaðým!
Yakýnda yarýnlarý katledeceðim ve
Hepimizi sonbahar kadar
Sarý bir cenazeyle uðurlayacaðým!
V-
Ölü denizlerde dolaþan bir adam
Kuþlarý ve dalgalarý seviyor.
Dudaklarýnda yelken açmýþ kalbini
okuyorum.
Ona kim olduðunu sorduðumda!
Döndüp gözlerime baktýðýnda
Bal rengi aðaçlardan oluþan
Bir leyl deniz üzerimize düþtü.
Ben Nazým’ým! Nazým Hikmet Ran!
Onun sesinde
Sahildeki bütün kum taneleri göðe doðru yürüdüklerinde
On yýllýk cansýz bedenim onlarýn arasýndan
geçiyor.
Karanfil kuþlarýyla birlikte yer altýna uçmaya çalýþtýkça
Ah, Nazým’ýn geçtiði bütün uzak yerlerin
Dudaklarý ölümü sevdiðini söylediklerinde
Yüreðim denizin dibinde paramparça olup
ayrýlýyor.
Denizin altýnda sol parmaklýkta
büyüyen
Bir incir aðacýna baðýrýyorum
Nazým’a söyle!
"Ýyi adamlar yalnýzlýktan ölür. Ýyi kadýnlar kötü adamlarýn balkonlarýndan gökyüzüne bakarken”
VI-
Kaderime
Ateþ edenler on yaþýmda duran kalbime
Sela o k u y a n l a r oldu ah!
Bir ah’la
Deniz üstü tüm cezaevi düþünce ayaklarý
ve
Ýncir aðacýnýn içinde suyun yüzünde
Komünistlik fikir yapraklarýný açan
Aklýmýn susuz toprak çiçekleri Nazým’a su
veriyor.
Devrimci kardeþlerimle göðe düþüyorum
Denizin dibinden!
Komünist karanfil kuþlarý
Ýçimde her yerde özgürlük þarkýlarýný açýyor!
Babam Yunan sýnýrýnda tekmelenmemiþken
Abimle ve
Nazým Usta ile tavan arasýnda büyüdüm.
Avuçlarýmda hayat çalan Metris cezaevi!
I/‘
“Ben hep 17 yaþýndayým
Her ayak sesinde ürperirim
Demir kapýnýn
her açýlýþýnda, göðsümün kafesine sýðmaz
yüreðim
Her türlüsünü tattým acýlarýn, ayrýlýklarýn
Her þeye biraz alýþtým
Bir seni beklerken kendimi yenemedim”
Sekizkasým
Ölüsevdiklerime🕊
Ve uzunca yaþamasýný istediðim
Aðabeyim Cemal’e🕊🍃
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.