Mazlumun yüreðinden, kopup gelen çýðlýk ne?
Fezalarý aþarak Arþa, Kürse varýyor
Umursamýyor insan, bu duyarsýz sýðlýk ne?
Bebelerin feryadý, yürekleri yarýyor.
Meskûn-mahaller savaþ alanýna döndüler
Yaþlý, kadýn, çocuklar mahzenlere sindiler
Beton delen füzeler, içlerine indiler
Bir avuç ehli insaf, çaresizce eriyor.
Fakir fukara halklar, savaþlarýn maðduru
Güya koca devletler, bozuyorlar huzuru
Çýkarlarý uðruna, kaybetmiþler þuuru
Ýnsafsýz usulleri, garipleri kýrýyor.
Elektronik çýktý, mertlik falan kalmadý
Köroðlu dedi amma! Beþer ibret almadý
Meydanlarda pehlivan, akranýna dalmadý
Mevcut insaf, merhamet günden güne eriyor.
Garibi hayra, þerre verildi belli müddet
Kýyamete az kala, arttý þeytanda hiddet
Sen doðrudan yana ol! Kazan her dem saadet
Halik’ýn son nefeste, kalbi selim arýyor.
Mazlumun yüreðinden kopup gelen çýðlýk ne?
Salih Yýldýz…08.11.2024
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.