Adýný bilmediðim birþeyler öldü içimde, cesetlerini arýyorum ama bulamýyorum.Tek bir mezarda bile toplamaya razýyým içimdeki tüm ölenleri. Yeter ki böyle darmadaðýnýk, savruk bir halde saklanýp, en ücra köþelerde yüreðimi çürütmesinler.Bu daðýnýklýk beni boðuyor. Lütfen tanrým senden tek bir mezar istiyorum! Bana yardým et! Bulup defnedeyim o cenazelerin hepsini. Sana söz veriyorum, hepsinin gassalý ben olup, yýkayýp, kefenleyip tüm katledilmiþ duygularýmýn çenesini çatýp, tek bir mezara sýðdýracagým.Yardým et tanrým! Sorumluluklarým var, devam etmek zorundayým. Ben sildim tüm dünyalýklarý. Burada mutlu olmak, sevmek sevilmek, yalnýz kalmadan onunla bir yastýkta kocamak istemiyorum. Ölüme gülümseyerek gitmeye niyet ettiklerimin ipini çoktan kestim. Ben; sýrf beni boðmasýnlar, güç bela aldýðým dikenler ile sarýlý nefesimden etmesinler diye, kursaðýmda asýlý kalan tüm hayallerimi kustum. Yardým et tanrým Sana söz veriyorum!Bana verdiðin þu ömrü bu saatten sonra kimse için ziyan edip, harcamayacaðým. Bir daha kalbim ses eder ise, o sese saðýr olacaðým.Dile gelmeye niyetlense dilimi kendi ellerimle koparacaðým.Ayaklarým karþýdan çiçekli görünen o lanet yola girmeye kalkýþýrsa baltalayacak, ellerim bir ele uzanmak isterse, onlarý da zincire vuracaðým.Lütfen Tanrým yardým et!Ben bu hayata devam etmek zorundayým. 17.10.2024 Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Osman Hadsiz kale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.