Uzun bekleyişler

gece kum saatinde
rüzgar sýrýlsýklam
bir fýsýltý içinde büyüyorum

kaçtýr penceresinin
önünde buluyorum kendimin
buðulanmýþ camlarýn üzerinde
aðzým buruþuyor
dilimdeki tattan

ne sallanan bir mendil , ne bir el
istasyonlar
ölü bir güvercin gibi süzülüyor
zamanýn imbiðinde

orada , yýldýzlarýn sunduðu uzun bekleyiþler
uçuþuyor havada
yalnýzlýk anlarýný bile doldurarak
büyüsünü bozuyor gökyüzünün

kendini ipe takan bir martýya bakarak
anýmsýyorum seni , derken yitiriyorum da
ama deðiþmiyor yine de hiç bir þey
yollar çaðýrýyor bizi

ve örselenerek her geçen gün
nicedir tutuþan
bir kibrit alevi gibi
eksiliyoruz

Sosyal Medyada Paylaşın: