Nasýlda ocaðýnda sönen bir küle döndük sessiz, sürekli parlayan yýldýz sularýnda yok artýk göðün ilmiðini çeken o el derin göller , ateþle mühürlenen gecesel nefes o titreþen pencerelerde
Bak! bütün yüreðinle bak þu upuzun vadi olsun, þu parýltý olsun görünmüyor artýk geceye yakalanmýþ bir sevinç bile bu ýþýðýn bize verdiði saatler yok bunca gizem içinden çevip çeviren bizi
Sessizliðine hüküm giyindim evet, terk edilmiþ çam ormanlarýnda evet, açýlmýþ, katýlaþmýþ bir yürekle yok olmaz payý artýk yaþadýklarýmýzýn bir saðanaðýn son kýmýldamasý gibi akýp giden düþlerimizden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.