HUZUR
Doðduðum günden beri aradým tatlý huzur,
Huzur oldu bir tavþan döndüm garip tazýya…
Yüreðim yangýn yeri gözlerim dertli Munzur,
“Mazlum sen öl” dediler isyan ettim yazýya…
Anne baba yitirmiþ daha bebekken babam,
Zalim eliyle indi kara güne darabam,
Aklým terim emeðim kahpe selde tüm çabam,
Gün oldu lokma yoktu aðzýmdaki azýya…
Yaþým henüz on yedi ateþ düþtü özüme,
Yirmi birinde Mehmet aðýt oldu sözüme,
Kardeþ acýsý zordur uyku haram gözüme,
Kalýn zincir vuruldu ele kola pazýya…
Zalimler gölgem oldu býrakmadý peþimi,
Dört duvarla kestiler ayýmý güneþimi,
Unutmam mümkün deðil can ciðer kardeþimi,
Diri diri mezardýr Dünya zulme razýya…
Cantekin der; ey huzur can evime daldýlar,
Ergenliðim gençliðim seni benden çaldýlar,
Gece gündüz bu ömrü dert belaya saldýlar,
Döndüm kor ateþlerde gaz dökülen mazýya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.