Yâr, gönüllerin eþsiz ve benzersiz incisi, Ben gibi her âþýðý, aþkýnýn dilencisi, Gülmesi belâ ve gam yurdunun birincisi, Güldü gül yüzlü yâr ve çattý asýl kýyâmet.
Yâr ki; þems-i âlemin, güldü ve soldu güneþ, Ay yüzlü yâr güldü ve artýk ay yokluða eþ, O’nun gülmesi ile, bakýn göründü ateþ, Yâr güldü!... Gayrý kopar, bakýn nasýl kýyâmet.
Soruþturma boþ yere, niçin oynamakta yer, Niçin kayýyor gökten, yýldýzlar birer birer, Cevap vermek bilene, aþkýn ehline düþer, Yâr güldü kopuverdi, bu anasýl kýyâmet.
Bilmez ki kimileri, yâr nedir, gülme nedir, Kimisi sözlerime güler ve de eðlenir, Yâr’a varýnca anlar, lâkin artýk pek geçtir, Yâr güldü ya!... Sanma bu kopan bâtýl kýyâmet.
Arasalar bulunmaz, ne cenneti ne nârý, Âþýðýn herþeyi yâr, budur ehlinin kârý, Bir gamze ki âþýðýn, hem nurudur hem dârý, Ve yâr güldü de koptu harýl harýl kýyâmet,
Anladým aþk ehlinin, o muamma gizini, Anladým niçin ummaz âþýk yâr gülmesini, Ve aþkýn Ýsrâfil’e uzak düþmemesini, Yâr tebessümünde bir sýr velhâsýl kýyâmet.
--- anasýl: esaslý harýl harýl: bütün gücüyle
Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.