Elimi tutan gök yüzüne aþýðým Tiril tiril önümde deniz Mehtaba karþý deðilim Mehtap zaten benim Üvey sancýsýný yaþadýðým zor zamanlarda Yuvaya dönen küçük kartal Kalemden kan damlayan Yersiz yurtsuz uðursuz sancýlar
Týynetinden gül damlar Öpülür mermerden serencamý Giriþinde zahitler dolaþýr apansýz Atlar uðrun uðrun aðlar Geldiði bellidir mazinin Kapýnýn kokusundan hallice durur Öksüz bulutlar camda seyrederken benliðimi Ben onlara onlar bana aþýktýr Halbuki Bingöl yaylalarýnýn soðuk sularý Yorgun evlerin zor bacalarý Mor gözlerimdeki ýslak tütün Bana bir þeyler anlatmalý
Avuçlarýmdaki tebessümü þeker deyü yedi Tûti Bana tüy solukta bir yokuþ býraktý Kervaný, yularý taþ kokulu sonbahar
Sonra kuþ kadar ömrümde Bir bahçeye düþtüm Sormayýn hortlaklar kaçýrdý ruhumu Biraz para ve buruþuk kokan Biz derken ben diyip Gülleri çatýr çutur yiyen hortlaklar Bize de gitmek düþtü
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavİmge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.