Küf...

Uslumda bir ayna çýkmazý
Kapýmda kýrýk bir çuvaldýz aymazýnda erirken
Düþtüm çöle vurgun kumdan uçaklara
Bir tebessüm var çanaklarda sanki
Beni bilinmeze çaðýran
Bir yangýn seli kenarda duran bir öyküye
Bilmem kaç yumuþak sözle dizilir küleyhânlara cevazým
Neyse
Kumaþ
çakýl taþý
döken yutkunuþ boðazlarým da var rüyalarda
Genzi yanýk bir surdan üfleniþ için
Son busem yakan yangýnlar
var diyesi gelir
Sessiz bir þarký gözlerde
Güneþi cümlelerimde uyu diye

Bulutlar sayýyor beni nasýlsa
Kuþlar ile
Mavi bir gölge arkasýnda beni sayýklýyor
Dertlerini közde bir düðme arkasý
Saatler sonrasý bir harf dökerken hasretinin kumsallarýna
Mizanlarda bir cürüm yakýlýr nazarlarda
Ne de olsa kundaklanmýþ ölümler içindir herþey bu topraklarda
Çünkü baþýmdaki yazgýyla
Iþýklar ötesinde bir ýþýk
B/oyalýyor kendini bende
Uçurum dehlizlerinde kasýk bir deprem þarabýnda
bir ahiret için suskun bir böceði
S’aklý býrakmak neye mecal verir ki dünyaya
Aþk olsun
Bir hayýra sözlü bir deliyi
Kalbimden vuruyorken
Gömleði huyuna serpilmiþken
Yasak bir sancýyý
ayný yöne bakýþ atarken

Uyan diye kalbimin ziyâfýnda
Bir dile aðrýyan aynalarýmý
Sana silûeti kalmýþken bir baharla

Gezgin i mgeler...






Sosyal Medyada Paylaşın: