gün sönüyor yavaþ yavaþ bir kibrit yüzünden eriyor ne varsa ve artýk her taraf dingin sadece bir kozalak kendini arýyor rüzgar kanatlarýyla
orta þeritten bir cenaze alayý geçiyor avazý çýktýðý kadar susuyor herkes bir tek iç burkuyor o eski çýðlýk ve üstünde yürüdüðümüz kýrlarda bir deli asýyor kendini sayfalarýndan koparýlýp
kuþlarýn olmadýðý bir bahçe güneþin olmadýðý bir ev nasýl türkü söyleyebilirdik nasýl ? direnip dursada her þey her an sonsuz düzlüklerinde hayat o kuma gömdü kendini ! gece iniyor þimdi ve ayrýlýyoruz yine
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.