Gün geç doðar bu kentte, yorgun ben bu kente ait deðilim bakmayýn bana öyle burda yýlanlar var, dilsiz insanlar kýyýlanlar var kuytu köþelerde umursanmadan köleler var yaslý ehramlar içinde gökyüzünü göremeden ölen bir de çocuklar var diþliler arasýnda saklambaç oynayan! beylerimiz var satraplarýmýz her sabah pahalý atlarla dikilen alnýmýza…
Gün erken ölür bu kentte, bungun ben bu kente ait deðilim bakýlsýn listelere gökdelenler, alýþveriþ merkezleri, oteller camekanlar, camekan önü çocuklarý insanlarý birbirinden ayýran o teller ben bu kente ait deðilim bu kent bana yabancý bu kent bana yalancý burada toprak bulamaz güller…
Ahmet Selim GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet selim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.