Taþ duvarlarýn boðaz müstakim köklerinde
Y ý k ý c ý t r a v m a saatlerinde duruyorum.
Ellerim yüreðimde titriyor.
Burasý gecenin yarýsý ez cümlemize verilen
Sela m a k a m l a r ý deðildir!
Boynumun kökünden yükselen selalar
Sessiz bir ýþýkla gecelerin siyah aydýnlýðýnda
Vakitsiz içimin
Kýrmýzý fay hatlarýnýn kaburgalarýnda
Kýran kýrana ne zaman dolaþmaya baþlasalar
Ýçimde ölümün çoklu i mgeleri
Ýçimde yokluðun deðiþimleri
Ýçimde kaybolmuþ devrimci isyanlarý yükseliyor.
Cümlelerimin kýrýlmýþ ayak uçlarýndan asýlarak
Hepsini arþýn kalbinden toparlýyorum.
Toparladýkça boðaz sýratýmda oturan
Kominist zûl taþlarýmla baþlarýmýzdan göðe Koþuyoruz.
Koþarken, kalplerimizin kanatlarýný görüyorum.
Çatlayýp ve kýrýlýyoruz g ö r ü okyanuslarýnda.
Orada yeni doðmuþ aç bir bebek yanaðýmdan
Emiliyor!
Gözümdeki sol cephe su krallýðýnda onunla
Sekizinci hissimden geçip oturuyorum
Týrnaklarýmýn kýnalý ayetlerine.
Hissimin üzerindeki elif serçeleri ne zaman
Ýntihara durmuþ bir yatsý ezanýnýn ortasýnda Beklemeye baþlasalar
Yeter artýk!
Kefene bürünmüþüm, çýðlýklar
Ýçimde batan bir aðacýn ninnisi!
Ölülerin içlerinden geçemem diyorum her yere!
Suyun altýnda, hayallerin silinmeyecek, diyor
Ölüm anatomisinin gözyaþý haresinde
Yapraklarýný açmayan tabutsuz çocuklar!
Oturup dizimdeki topraðýma
Aðlayan ninnilere ve onlara kalbimi sunuyorum.
Gözümde kendimi intihara oturtturuyorum.
Siyah kurdeleli çiçekler gözyaþlarýmýn treninde Cesetlerimin intiharlarýyla ölümleri açarken
Sulu ceplerimin hiçlik makamý
Avuçlarýnda ninni uyutan eþkýyalýðýmla
Baþýmdan aþaðý aðaç dikiyor.
Aðaçlara ve Selami’ye
Ýçimde aðlamayýn diyorum!
Sessimin hüzünlü yaðýþlarýnda
Tabutsuz bir çocuk kuþ olup uçuyor.
Daha da uçtukça
Selami’nin ölü ayaklarýna basýyorum.
Ona sesleniyorum, öldük mü?
Çok kalabalýk bir ýþýk kapýsýnýn altýndan
Beni görmüyorsun diyorum!
Yüreðim çýplak topraðýmýn tam ortasýnda
Aðlýyor
Küf yeþili demir parmaklarýnýn insan kellesi Urganlarýnda.
Ýçeride hiç yazýlmamýþ hayatlarla
Kalbim fýrtýna rüzgarýyla esiyor.
Estikçe uykuma ýrksýz toprak bedenleri yaðýyor.
Babasýzlar, evsizler, yetimler gibi
Ellerim kulaklarýmda titreyerek kalýyorum
içlerinde!
Kalýþlarýmda yetimliðimi ne zaman nefeslerinde
Tütsülesem!
Kül rengi bir kitap içimde tarihi okumaya baþlýyor.
Aðlamýyorum inanmayýn!
Siyah beyaz fotoðraflara iþlenmemiþ
Motifz eteðimin kroner sesleriyle
Ölümün anatomisini ezber ediyorum.
Yüzümü süpüre süpüre
Her kemik dizilimine doðru eðildiðimde
baðýrýyorum.
Ölüler neden sessizce aðlýyor! diyorum
ona!
Ellerim titremesi kesiliyor.
Ne zaman konvoy ölümlerini
Ýçimdeki su aryalarýnýn üstüne yazsam
O soðuk kar yüzlü cam kuþlarýnýn sema
tavaflarýnda
Çocukluðum babamýn karnýndaki uykuya
batýyor.
Aðlamýyorum inanmayýn!
Gözlerimin tapýnak aðacý, ölülerini suluyor
Hira’nýn tam ortasýnda çalýnan ayaklarýma!
Aðlamýyorum i n a n m a y ý n!
Saðsalim
Dönduasý 😔🥀
2kasýmþaltersizçýðlýklar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.