EMANET
EMANET
Yeni bir þiir... Yeryüzündeki
insanlýk dýþý bunca duruma raðmen
kahrolmadan nasýl gelir
ve benim umudumu yýkmadan
benimser mi kelimelerimi?-
Bilmiyorum.
Her zaman candan aðýrladýðým bu misafir
barýþa inancýmý küçümsemeden,
kendi yaralarýný dert etmeden
dinler mi hayallerimi, yürekten
benimle söyler mi türkülerimi?-
Bilmiyorum.
Bir ölümlünün ölümsüzlüðe bedel
þeyler olduðunu söylemesi
yaralarýný bütünüyle iyileþtirmese de
yüreðinden dökülecek kelimeler
yeryüzüne saçýldýðýnda, ak güvercinler
yaþayanlarýn düþlerine girer mi?-
Bilmiyorum.
Gereksiz bir kelime sarf edersem
durmayacak, yaralarýndan
akan kana aldýrmadan çekip gidecek
ve beni çekindiðim kelimelere emanet edip
bombalanan þehirlerin çocuklarýna
hiç anlamadýðým bir dilde
öldürmenin yetenekten sayýlmadýðýný söyleyecek:
Bunu biliyorum,
söylüyorum...
10 Aðustos 2024
Yekta Attila
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.