Ne garip! Bir varmýþ, bir yokmuþ gibi yaþam! Dünde ayrý bir hal varken, bugünler ayrý! Her þey ayrý bir renkteyken, yaþanýr tek solukta tek renk. Bolluk bereket olur; hiçbir þey yokmuþ gibi doyumsuz insan. Ne garip! Çokluk der, kalabalýklar içinde yalnýz yaþarýz. Ve ne garip! Kötülük parlarken, iyilik sönük kalýr! Ne garip! Herkes insan olarak doðduðunu sanýr; Ne garip! Herkes insana hasret kalýr!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.