çekmecesine çiçek ve çikolata býrakmýþtým
gözlerine bir dünya umuduyla.
o
gitti...
ölürüm sanmýþtým
balkonda rüzgar,
vestiyerde gölgemin yalnýzlýðýyla.
ölmedim...
azap olacaktý yaþamasam da
ayný þehrin yollarýnda
ters istikametlerde yürümek
ama,
acýlarýmý çaðýrdým kendimin inadýna,
boþ gölge olmayacaðým hýrsýyla.
epeyce de baþardým...
ara ara vurup geçen anýlarda olmasa..
" seni senle, seni bende yaþamak için,
gündüzüne güneþ, gecene yýldýz olmak istiyorum".
ne kadar þairane !
on yýl öncelerinden belki
ama,
aný denilen yalanlar çýkmasa
evin saðý solundan.
ki,
diðer türlü ben demesem nereden bileceksiniz,
bir çiçeðin yaþadýðýný?
bilin diyeydi biraz
nerden tutunmaya çabaladýðýmý uçurum kýyýlarýna
ve biraz da anlayýn umuduyla...
þimdi bitti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.