Ve seni bulamadýðýmý yeni fark ettim… Neredesin, ruhumun diðer yarýsý? Seni bulamazsam, bu yolculuk hep eksik kalacak. Senden baþka kimse beni anlayamayacak; çünkü ben, herkesin göz ardý ettiði derinliklere bakýyorum – ruhun o kýrýlgan dengelerine… Bu dengeyi bulmam için bana bir süre tanýmýþlar. Ama yetiþemezsem, seni bulamazsam, Tamamlanmayacaðým.
Öyleyse, yetiþmem gereken bir yer varken burada durmak mantýklý mý, sence? Neredesin, bunu bile bilmiyorum… Belki bir nefes kadar yakýnsýn, Belki de sen güneþi izlerken ben hâlâ karanlýkta kayboluyorum. Eðer benden uzak bir yerdeysen, rotamý bulmam için kuzey yýldýzý gibi parýlda… Eðer nefesini hissedeceðim bir mesafede isen, lütfen nefesini benden esirgeme.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgurdegirmencioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.