yaþamak
kömür gözlü bir turnanýn seherde
aðaçlarýn dallarýnda kýnalý ötüþüdür sonra göðe
uçuþudur mutluluk
sabah ezanýyla
bir þair sayfasýnda uyanmaktýr güneþe
kendi resmini çizen bir çocuðun kývrýmlý saçlarýndan
salýnmaktýr ebruli renklere bir arpa bir buðday gibi
boy vermektir topraða
yaþamak hýnzýr bir sevinçtir
her türlü zorluða inat keyifle yazý tura atmak
direnmektir her türlü çileye damarlarýndaki kanýn
baþ kaldýrýþýyla sesin çýkabildiði kadar
haykýrmaktýr uçurumlara
bazen de görsel bir þölendir
gözlerinin önüne serilen gökkuþaðý misali
her gece ölüp her seher terü- taze doðmaktýr þafaða
simit ve çay eþliðinde aðýz dolusu gülmektir güne
aþka göz kýrpmak ayrýlýða kederli
bir iç geçirmektir
en kötüsü kýrýlmaktýr
yüz çevirmektir yaþama yok saymaktýr kendini beyninde gözlerinde
günlerce uyumak kalkmak istememektir gözyaþýný üzüntüyle beslemek
yalnýzlýk hariç uzak durmaktýr her þeye kaçmaktýr her þeyden
bir pirinç tanesi kadar küçülmek kendine bile tahammülsüzlük
yüzünü aynalardan silmek kör bir uçuþa geçmektir
depresyona
içindeki ölüye aðýz dolusu sövmek
bir gün aðlayýp bir gün gülüp bir türlü dengeyi tutturamamaktýr
kýlýçtan keskin bir sözün altýnda ezilmek varlýðýný inkara durmaktýr
giyip siyah montunu amaçsýzca sokak sokak yürümek
kulaklarýný týkayýp insanlarý fark etmemektir
kendi acýndan binlerce kez ölüp binlerce kez
doðmaktýr yine
her þeye raðmen yaþamak
hayal kýrýklýklarýný hüsranlarý yenilgileri elinin tersiyle itip
durgun bir deniz çalkantýlý bir okyanus gibi
çoðalmaktýr hayata
tüm içtenliðinle
her gün gülümsemek güneþe
kaldýrýmda yürüyen bir karýncayý bile ezmemek için
gayri ihtiyari zýplamaktýr
haydi en sevdiðin þarkýyý seç dinle
istediðinde baðýra baðýra gül istediðinde zýrýl zýrýl aðla
............
ayþe uçar
31102024
08:55