Sen gidince...

Sen gittikten sonra...
Yokluðun!!!
Ýbrahim’in ateþi,Ýsa’nýn çarmýh’ý,
Yusuf’un kuyusu oldu bana...
Bir sancý gibi göðsüme çöktü yaþam.
Yüzüme firar oldu gözlerim.
Boþ verdim hayatý...
Toparlayama’dým.
saçýmý sakalýmý...
Toplayama’dým masanýn üzerinde
küf tutmuþ bedenimi...
Aklýmý kemiren...
o kanatan, o acýtan,
Býçaktan da Keskin bekleyiþlere direndim.
Zihnimi bitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yokluðunun tiryakisi...
avaresi oldum.
Soðuk ve Karanlýk gecelerin
Kaldýrýmlarýna misafir oldum.
Bir geceden,öteki geceye...
Bir ayazdan, öteki ayaza...
Savruldukça savruldum.
Benliðimi yitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yutkunamadýðým ne varsa...
hepsini içime attým.
Ýçim kýyamet, içim cehennem.
içim katliamdý...
Hep Sol yanýmdan vuruldu caným.
Deniz gibi taþtým göðsümden,
Parmak uçlarýmdan...
çýktý nefesim.
Sen gittikten sonra...
Yokluðunun kurbaný oldum.
Varlýðýmý öldürdüm.
Biçilmiþ kefeni mi örtündüm.
__B__T__✍️

Sosyal Medyada Paylaşın: