Ruhumda ki boþluðu susturup Kaybederim ruhumu Ufkumda ki sorguyu bastýrýp Mahvederim umudu Derin dehlizli hislerle yüzleþip, Kasveti doðurur bu içimde ki öfke Kendi kafamda matemle özdeþleþtirdim arzumu Bu yüzden tetiklenir histeri, eksenindeyim korkunun Hüzünlü günümün ardýndan gecenin yorgunluðu Tüm hayatýna ket vurup Kimdim, neydim diye kendini unutursun Kül halinde motivasyonun Baðýmlýlýklarýn arttýðýnda anskiyete belki sonrasýnda amansýz psikozun Allah korusun Zamanla anladým yokluðu Bütün özverini tüketen herþeyi yerine koyup, yok oldun Dedim ki son olsun! Dediðimde kendimi yine ayný girdabýn içinde buldum Belki de bu yaþadýklarýn bir anlamý yoktur Milyarlarca ihtimal ve kozmosun sonsuzluðu En acý çektiðini gün keþfedersin kurtuluþunu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Atsız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.