HASRETİM

Yaðmur yaðmýþ.
Hava yine siyaha çalan gri.
Kim bilir kaç âþýk aðlattý bu þehir,
Kaç aþk eskitti.

Yýllarca arayýp durduðum,

Didik didik ettiðim aþk’ý,
En bildik yerde bulacaðým aklýma gelmezdi..

Ama aþýklar da lazým viranelere.

Yaþamla ölüm arasýnda ince bir çizgi üzerinde yürür gibi yaþýyorken hayatý.
Ey sevgili!
Beni son nefesimde kurtarmaya mý geldin
Yoksa bu aþk’ýn son seferi mi?

Neden þimdi diye sormadan edemiyorum kendime.
Kim bilir belki de yýllardýr ödediðim bedellerin cevabýydýn sen...

Ýçimdeki fýrtýnanýn sesi çok þiddetli.
Bir çoðalýyor, bir yok oluyor.
Ey ulu Allah’ým koru beni!

Önce gönlüme düþürdüðün sevginin,
Sonrada bu sevginin sýnavýný geçememekten
koru beni!

Kafam karýþýyor, aklým almýyor.
Hayatýmýn en yorgun yerinde üzerime gelen bu delirmiþ dalga da ne?
Ben mi deliriyorum
Yoksa hayat mý aklýmý baþýmdan alýyor?

Yaðmur yaðýyor ve ben gözyaþlarýmý saklamaya çalýþmýyorum.
Gözyaþlarým yaðmur damlalarýna karýþýp kaybolurken,
Kalbim isyan ediyor.
Oldu mu hayat, oldu mu bu sence.

Haykýrsam sesim duyulacak.
Haykýrmasam bu çeliþki beni boðacak.
Ona bir nefes kadar yakýnken
Bir o kadar uzak olmak...

Hayat, oldu mu bu þimdi?
Olmadý iþte!

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com

Sosyal Medyada Paylaşın: