pek çok þeyi özledim... ama sanma ki, senin saçlarýný, senin gamzeni, senin gülüþünü, senin gül kokan öpüþünü özledim. ne de senin okeye dönerken vazgeçip bana bitiþ taþýmý atýþýný özledim. en kopuk zamanýmda aldýðýn ilk maaþý bana veriþini de özlemedim sevgililer... dostlar... ne teninizle tenimi ýsýtmanýzý özledim, ne de serde delikanlýlýk var diyerek arka çýkmanýzý özledim. ben, sizi bulan kendimi özledim. topu topu dört biraya hatýrladým hepinizi. zaten yazmayý beceremezdim, az önce hepiniz kendime meze eyledim... admissio latince itiraf demekmiþ. arka arkaya hýzlý söyleyince kafa yapýyormuþ. Bilin istedim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
muroyilib Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.