sözcükler ararým.. olmadýk yerlerde sözcüklere rastlarým.. kimi koþa koþa kendisi gelir, sarýlýr.. kimi yorgun, ezik.. büzük.. horlanmýþ, itilmiþ.. görmezden gelinmiþ ya da yerlerine baþka dilden birileri yeðlenmiþ kimi unutulmuþ; susuz, solgun daha bir kucaklarým.. sýmsýký can paralarým, “caným” der sarýlýrým! . teselli adýna olmadýk yalakalýklar yaparým.. hissederim ilk yazdýðým bir þiirde yer vermeye and içerim. huzur dolarým.. . bazen de; onlar çaðýrýr tutarlar ellerimi geçmiþ günlerden güzellikler anlatýr olmadýk kalabalýk paragraflardan geçirirler beni.. gezeriz uysal uysal romanlarý, anýlarý.. hikayem, ufkum baþka bir boyut kazanýr.. aklýma gelmedik bir final.. çarpýlýrým.. . artýk; o kelime benimdir.. bizimdir.. hepimizindir. varsýn Türkçe Litaratür dedikleri Ýstanbul’un modern çiftliðinden olmasýnlar.. bir gün olurlar.. umutlanýrým! . onlar bizi biz eden deðerlerdir.. bir “Yörük Anasýnýn” duasý gibi. onlar bende vahadýr, bitektir humustur.. duruþtur, sestir.. bakýþtýr.. en güzel anýlardýr.. kahramanlarýnýn kemikleri bile çürümüþ, ne gam yücedað baþýnda bir çeþmedir bayýrlarda saçlarý okþayan yeldir kayalarda açan bir nadide çiçek.. coþkulu bir cümbüþ dizilmiþ bin-bir renk.. tanrýsal çelenk gökkuþaðým yaðmursuz büyümüþ sularým . siyah gibidir de yeþil.. pembe gibidir de sarýya meyil.. mavidir biraz.. biraz lila, viþne belki de kiraz biraz al kýrmýzý ama yavruaðzý gök mavýdýr bizde göðeri yeþildir memlekettimde ne bileyim; iþte dedim mi renkahenktirler.. insan gönlü gibi sever, özler oyunu kime verirsen ver bizimleysen bizimsin . adý yoktur kelimelerin adý bilinmeyen renk renk çiçekler gibi mesela pat hadi sen de anlat sizin oralarda nasýldýr hangi renktir gülen çocuklarýn gözleri baharda serçe cývýltýlarý daðlarda çiðdem sevda, hasret.. sitem sevmek hangi kelimedir vuslat ne renktir sevda bir cevher. bizi biz eden.. þükrettiren.. anladýðýmýz Sözcükler!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.