GÖLGEN

Gecenin koynunda
Bir mecruh,
Ay cerrah, bulutlar tül,
Sarar yaralarýný;
kanadý kýrýk kuþun...
Dolaþtým tek baþýma þehrin sokaklarýný,
Bir bir saydým kaldýrým taþlarýný,
Okþadým siyah saçlarýný gecenin,
Tuttum ince uzun parmaklarýný,
Çapraz yürüyüþünü izledim
Bir sarhoþun,
Dinledim ahzar bir kadýnýn
Mavi türküsünü,
Buna þahit tüm sokak lambalarý.
Yine sokaklardayým bu gece,
Haberin var mý?

Örttüm karanlýðý üstüme,
Sýrdaþlarým Ay ýþýðý, fesleðenler.
Gölgem bile bedenimle uyumsuz.
Aðaçlar bulut açmýþ,
Dövüne dövüne yorulmuþ deniz,
Siyah beyaz resimler çizdim,
Sigaramýn dumanýndan.
Sýzladý yalnýzlýðým,
Gömleðimin yamasýndan.
Hayatý öðrettir bana,
Her gece uðradýðým bir kukla.
Gece çökünce,
Bir ben bir de aynalar
Kalýrýz baþbaþa...
Kendini Sokak lambalarýna
Astý bu gece acýlarým.
Parmak uçlarýmdan
aktý gözyaþlarým.
Üþürüm baðrýnda
baharlar saklayan
mevsimin.
Kanýyor yine yalnýzlýðým,
Duvara çakýlý resmin bakýþýndan...

Gitmek istiyorum uzaklara,
Bir girdap gibi çekiyor beni,
Gecenin ama gözleri.
Eziyor ruhumu üstümdeki
Örtünün aðýrlýðý,
Dilimde barut,
Yüreðimde kurþun yanýklarý,
Hatýralar böler parçalar uykularýmý,
Suskunum ateþten kelimeler
yakar dilimi.
Yine uykusuzum bu gece
haberin var mý?

Heykel kesildim günlerce,
Sarý ýþýklarý yanan pencerenin önünde,
Kýpýrdar mý perde,
Yahut var mý ardýnda
sana benzeyen bir gölge?
Sen gideli aylar oldu,
Gölgen duruyor hala
pencerende...
Sosyal Medyada Paylaşın: