Çocuðun elinde bir kalem vardý Kurþun dediler kaleme, nedendir anlamadý Bunca renkte çiçekleri bir kurþun mu çizecekti? Sanki çiçekleri solduran bir kurþun deðilmiþ gibi
Çocuk elindeki kaleme baktý istemeyerek "Sen kurþundan mýsýn?" dedi çekinerek Kalem sessiz kaldý, oysa kurþunlar gürültücü olurlar Tüm sesleri susturarak kendileri baðýrýrlar
Çocuk düþürdü elinden kalemi birden Sevemedi kurþunu ama vazgeçmedi kalemden Ve bir tükenmez kalem aldý eline Kurþunlar bitsin, kalemler hiç tükenmesin diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
berfâze Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.