ve susar
bana güzel bir sabýrla sabretmek düþtü der
suskunluðuyla mayalar mevsimleri
müjdeli baharlar büyütür acýlý göðsünde
insan kalbinin boðuþtuðu ölümcül dalgalara karþý
deniz feneri gibi durur
ruhlarý üþüten
gönülleri yakan
fena rüzgarlarýna karþý sýðýnak olur elçi
sözleri
boþ gürültülere karþý dolu dolu bir sessizliktir
sükutun göðsünde çýrpýnan sabrýn kanat sesleridir
bilgece bekleyiþlerin köþe baþýdýr
ateþli telaþlarýn serinleten pýnar çaðýltýsýdýr
dünya kuyusunun yaný baþýnda bekleyen
ümit diye bilinir hatýrasý
adý, ömürlük sabrýn kekre usaresidir
hicretin ilk duraðýnda
maðarada, yapayalnýz
ve korumasýzken
kederlenen yoldaþýna la tahzen…diye
öðreteceði dersin nüvesini koyar kalbine
…elbet bizimledir Allah diye tattýðý
dünya yetimliðinin tesellisidir elçi’nin gönlünde
kulunun düþtüðü her yere kudret elini uzatýr
Aziz Allah
yittiði her kuyuya rahmetiyle eðilir
Rahman Allah
uzaklaþtýðý her demde yeniden ümitlendirir
Gafur Allah
alemlerin Rabbi’nin elleriyle yarattýðý
ruhundan üflediði
bir halife olduðunu hatýrlamanýn tam vaktidir
insan
katresiyle dolar taþar
yürekten hasbi Rabbi der
o zaman kul
Rabbim bana yeter der
ben Rabbimin kýymetlisiyim
kimse bana deðer vermese de
O’ yarattý ya beni elleriyle der
sen yokken peygamberim
yýldýzlarýmýz döküldü gökten
yüreðimizde çýrpýndý yaðmurun sesi
seni yaþadýk
en güzel suretinde
her güz gecesi
sen yokken
þehrin gökleri fýsýldadý sýrlarýný
içimizde eridi üryan bir hasretlik
çýðlýklar ayaklandý
döküldü içli bir aðýt
döküldü seccademize gözyaþlarý
senin özlemini çekip durduk içimize
yudum yudum
sen yokken
ayrýlýk alevinden mil çekildi gözlerimize
kalbimizde dört nala koþar oldu hasret ateþi
yol oldun yolunu yitirmiþ hislerimize
aradýk durduk seni þehrin sokaklarýnda
saðanak yaðmurlara tutulmuþ
her gece
sen yokken aðýtlar yaktýk
topraða düþen her yaðmur tanesiyle
deniz üstünde secdeye kapandý sökmemiþ þafaklarýmýz
yýldýzlar kaydý göðün bir ucundan
kýzýldeniz ikiye bölündü
örümcekler að ördü hýraya
tekrar tekrar
redfer